– Και τώρα;
– Με τα δάκτυλα στη θάλασσα.
– Φωτισμένα από τον ήλιο.
– Λαξεύουμε το μάρμαρο.
– Και κάθε χτύπημα.
– Δεν είναι πληγή.
– Αλλά απελευθέρωση.
– Που οδηγεί.
– Σιγά σιγά.
– Στην έκσταση.
– Και κάθε χάδι.
– Με τον πηλό της θάλασσας.
– Έχει τη γεύση του χρόνου.
– Που απολαμβάνει
– με τ’ άστρα στο στόμα.
– Την τρυφερότητα της χαράς.
– Που γεμίζει με το έργο της
– όλο το σώμα.
– Κι αυτός ο μοναδικός τρόπος
– Οδηγεί στην τελειότητα.
– Για να γίνει το opus, corpus.