Εδώ και μήνες εξηγούμε ότι το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι ένα διπολικό πλαίσιο, αλλά ένα παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος, όπου οι παίκτες έχουν στρατηγικές συμπεριφορές, που αναζητούν το μέγιστο όφελος σε συλλογικό επίπεδο. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι η Αίγυπτος, που θεωρείται παραδοσιακά ως γειτονικός σύμμαχος. Η πραγματικότητα και η ιστορία δείχνουν ότι η σχέση της είναι πιο πολύπλοκη και επιτρέπει μια πολύπλευρη προσέγγιση, αφού σημασία έχουν οι συμφωνίες και οι πράξεις, ενώ τα λόγια αλλάζουν συνεχώς. Επί του πρακτέου η Αίγυπτος έχει υπογράψει το 2003 συμφωνία οριοθέτησης με την Κύπρο για το θέμα της ΑΟΖ. Έχει ενισχύσει αυτό το πλαίσιο το 2012. Και το 2013 έχει εκδώσει θαλάσσια οικόπεδα, που εφάπτονται στις ΑΟΖ και της Ελλάδας και της Κύπρου και μάλιστα ταυτόχρονα για το block 12 της Αιγύπτου. Στο μεταξύ βλέπει την κατάσταση να εξελίσσεται και στην Κύπρο και στο Ισραήλ. Επίσης έχει ενημερωθεί από εμάς για την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Έτσι αυτήν την περίοδο κοιτάζει ακόμα πιο προσεχτικά και εποικοδομητικά το θέμα της οριοθέτησης των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Αιγύπτου, δίχως να δώσει σημασία σε αντιδράσεις τρίτου γειτονικού στοιχείου, όπως είναι αναμενόμενο στον τομέα των γεωπολιτικών και της ενέργειας, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι οι επενδυτές θέλουν πάντα ένα ξεκάθαρο πλαίσιο, για να εμπλακούν στην εκμετάλλευση θαλασσίων οικοπέδων, αφού κάθε καθυστέρηση από άλλους αντιπροσωπεύει ένα τεράστιο κόστος.