Ο ποιητικός ρεαλισμός
δεν είναι ένα κίνημα
του κινηματογράφου
είναι και το συνονθύλευμα
διαλόγων και εικόνων
που δίνουν σημασία
σε ασήμαντους ανθρώπους
που ξέχνα η κοινωνία
γιατί είναι στο περιθώριο
και αποδεικνύει
ότι η αθλιότητα
δεν είναι μιζέρια
κι ότι και καταραμένος
μπορείς να έχεις μοίρα
η όποια σε μεγαλώνει
μέσω του αγώνα σου
για το δώρο της ζωής
μέσα σε θολά τοπία
όπου ο φωτισμός
κάποτε αλλόκοτος
κάποτε παράξενος
και ποτέ κανονικός
δείχνει τις σκιές
για να βρεις το φως.