Μαθήτρια: Αν κοιτάξω πιο σφαιρικά κι ολοκληρωμένα…
Δάσκαλος: Αυτό είναι πάντα μια καλή προσπάθεια.
Μαθήτρια: Έχουμε σε διάφορες περιοχές ανθρώπους…
Δάσκαλος: Αυτή είναι η ανθρώπινη διασπορά.
Μαθήτρια: Και στην τελική, κάνουν καλό σε όλη τη γη.
Δάσκαλος: Αυτή είναι η ιδέα μας κι η στρατηγική μας.
Μαθήτρια: Δάσκαλε, δεν ξέρω πώς τα συνδέω…
Δάσκαλος: Με τη σκέψη σου.
Μαθήτρια: Αλλά μου θυμίζει το απέραντο γαλάζιο.
Δάσκαλος: Που βρίσκεται παντού αλλά σε κανένα χέρι.
Μαθήτρια: Κι ας είμαστε μεμονωμένοι, υπάρχει αυτό το συνεχόμενο.
Δάσκαλος: Που λειτουργεί ακάθεκτα!
Μαθήτρια: Κάνει το μεγάλο στο τέλος και συνεχίζει την πίστη μας, ενώ δεν φαίνεται δυνατό, στο σύνολο είναι θαύμα!
Δάσκαλος: Διότι μόνο συνολικά είναι το πρέπον αφού εκεί είναι η Ανθρωπότητα!
Μαθήτρια: Μάλιστα Δάσκαλε.
Δάσκαλος: Φαντάζομαι πως ξεκουράζεσαι τώρα.
Μαθήτρια: Γιατί το λέτε αυτό Δάσκαλε;
Δάσκαλος: Γιατί έρχομαι.
Μαθήτρια: Φοβήθηκα έτσι όπως το είπατε αλλά τώρα μ’ αρέσει.
Δάσκαλος: Η πολλή ανθρωπιά φαίνεται απάνθρωπη.
Μαθήτρια: Ναι έχετε δίκιο. Κάποτε ξαφνιάζει.
Δάσκαλος: Να σκέφτεσαι συνεχώς.
Μαθήτρια: Προσπαθώ.
Δάσκαλος: Μην προσπαθείς απλώς κάνε το και θα είσαι μαζί μας.