Μαθητής : Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πατριωτισμός είναι η αγάπη για τους δικούς μας και εθνικισμός είναι το μίσος για τους άλλους, όπως στις γενοκτονίες;
Δάσκαλος: Είναι μία καλή αρχή. Απλώς δεν επαρκεί για να μην επιτρέψει αλλαγή φάσης καταστροφική. Έτσι προτιμώ το προστατεύουμε τους δικούς μας από επιθέσεις.
Μαθητής : Είναι αυτό που λες Δάσκαλε ότι δεν αρκεί η αγάπη, χρειάζεται και η αμισεία, το μη μίσος δηλαδή.
Δάσκαλος: Είναι απαραίτητη για να καταλάβεις τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας, αλλιώς παραμένεις στο στάδιο των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας.
Μαθητής : Είναι ακραίο το παράδειγμα της Γενοκτονίας αλλά τα άκρα όπως λες δείχνουν την τάση. Έτσι φαίνεται ξεκάθαρα ότι αυτή είναι μια διαφορά που κάνει τεράστια τη διαφορά και γι’ αυτό είναι ικανή να σε ανεβάζει επίπεδο και από μαθητής να γίνεις μαχητής.
Δάσκαλος: Και πάλι αυτό δεν επαρκεί κι οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν ότι η αναγνώριση είναι μόνο το πρώτο στάδιο της διαδικασίας διόρθωσης και παραμένουν εκεί. Δεν έχει να κάνει με το μαθητής ή μαχητής. Δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Απλώς δεν το πιστεύουν ότι υπάρχει συνέχεια στο έργο.
Μαθητής : Αισθάνομαι Δάσκαλε ότι η ενασχόληση με τις γενοκτονίες βοηθούν αρκετά στην κατανόηση αυτών των εννοιών.
Δάσκαλος: Βοηθούν αλλά δεν φτάνουν για να προκαλέσουν μία αλλαγή φάσης του ανθρώπου. Γι’ αυτό βλέπεις ότι πολλοί λένε ότι ασχολούνται αλλά σπάνια βλέπεις έργο. Διότι δεν είδαν καν τη διδασκαλία του Χρόνου και της Ανθρωπότητας. Πρέπει λοιπόν κι εσύ να το αντιληφθείς, μαθητή, για να μην σπαταλάς χρόνο ανθρωπιάς με κινήσεις που δεν είναι πράξεις.