Ο σταθμός είχε γεμίσει κόσμο. Τα κομμάτια και τα πιόνια ήταν πολύ περισσότερα για να παιχθεί μια μόνο παρτίδα. Αναρωτήθηκαν ο Δάσκαλος και ο μαθητής αν το τραίνο θα επαρκούσε για να τους μεταφέρει. Επίσης δεν μπορούσαν να ξεχάσουν το γεγονός ότι στο σκάκι, η ανταλλαγή χαρακτηρίζεται από τα νεκρά πιόνια και κομμάτια κι αν δεν το έδειχνε ο λαός, όλοι τους καταλάβαιναν ότι αυτό το ταξίδι δεν θα ήταν όπως όλα τα άλλα. Μερικοί κάτοικοι κουβαλούσαν όλα τα υπάρχοντά τους και το εισιτήριό τους δεν περιέγραφε την επιστροφή, σε βαθμό που αναρωτιόντουσαν αν είχε και κάποιο νόημα. Πάντως το κρατούσαν στο χέρι τους, όπως κάποτε αγόραζαν κουπόνια. Αυτό το τραίνο ήταν διαφορετικό. Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο σκέφτηκε ο μαθητής, δίχως να το πει στον Δάσκαλο για να μην διακόψει την σκέψη του την ώρα της ανάλυσης. Τελικά αυτό έγινε από τη φωνή του σταθμάρχη που προειδοποίησε τους επιβάτες για τον ερχομό του τραίνου.