Ο Δάσκαλος άρχισε να εξηγεί στους παρευρισκόμενους την καινοτομία του Σιδηρόχρονου. Αφού αυτός θα μετέφερε τον ζεόλιθο στο λιμάνι και θα ενεργοποιούσε με τη δράση του την αρχή της υλοποίησης του οράματος. Το τραίνο θα ήταν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του απέραντου γαλάζιου και της πέτρας της ζωής. Αυτό το μυστικό ήθελε να προστατέψει η Κυρία με το παράξενο καπέλο και το μπαούλο της ήταν απλώς μια προσποίηση, ένα στρατηγικό τέχνασμα για να απασχολεί τους πάντες την ώρα που μετέφερε μυστικά τον ζεόλιθο με το κόσμημα και το καπέλο. Ο ζεόλιθος που είχε ήταν υψηλής περιεκτικότητας και ήξερε την αξία του για το μέλλον της πατρίδας. Έτσι κατάλαβαν όλοι μετά τις εξηγήσεις ότι ο ζεόλιθος πάνω στον οποίο κυκλοφορούσαν με το τραίνο ήταν η γέφυρα που ένωνε τις δύο θάλασσες του λιμανιού κι όταν το έμαθαν και το συνειδητοποίησαν άρχισε ο νέος κύκλος της πολυκυκλικότητας και κανείς πια δεν θα σταματούσε το ακάθεκτο τραίνο που είχε αγγίξει το μέλλον.