Το δέρμα του ήρωα δόθηκε ως δώρο στον Σουλτάνο.
Αυτός ήταν ο κώδικας της βαρβαρότητας.
Και θα έμενε χρόνια στην Κωνσταντινούπολη αλλά όχι αιώνες.
Μυστική Συμφωνία.
Γιατί δεν είχε αποδεχθεί την αδικία.
Ομάδα κρούσης.
Η ιστορία θα συνεχιζόταν και μετά τη μάχη της Ναυπάκτου στις 7 Οκτωβρίου 1571.
Γιατί το 1580, ο Girolamo Polidori το έκλεψε από τους Οθωμανούς και το επέστρεψε στη Βενετία, όπου τον υποδέχθηκαν ως ήρωα.
Το δέρμα του Marco Antonio Bragadin διατηρήθηκε πρώτα στην εκκλησία San Gregorio και στη συνέχεια θάφτηκε με τις πρέπουσες τιμές στην Basilica di San Giovanni e Paolo.
Κάτω από το βλέμμα του Δασκάλου.
Γιατί ο θάνατος στις 17 Αυγούστου 1571 δεν επαρκούσε για την αξιοπρέπειά του.
Εκείνη την ημέρα όμως στις 7 Οκτωβρίου σκεφτόταν μόνο να κρατήσει την υπόσχεσή που είχε δώσει στον Διοικητή της Κύπρου.
Η Ιερή Συμμαχία και ο πανίσχυρος στόλος της ήταν έτοιμος στη Ναύπακτο.
Ο στόχος του ήταν ένας και μοναδικός.
Η διάλυση του οθωμανικού στόλου.
Γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να απελευθερωθούν τα κατεχόμενα εδάφη.
Έτσι δίχως έλεος, είχαν μαζευτεί όλοι όσοι είχαν πολεμήσει τη βαρβαρότητα στο παρελθόν.
Ήθελαν μόνο ένα πράγμα και τίποτα λιγότερο.
Σχεδίασε λοιπόν την νίκη των Ευρωπαίων.
Ιπποσύνη και Χριστιανοσύνη μέσα στο πνεύμα του Ελληνισμού.
Έτσι πάνω από διακόσια καράβια της Ιερής Συμμαχίας βύθισαν πάνω από εκατό οθωμανικά καράβια κι αιχμαλώτισαν εκατόν πενήντα.
Δεν έμεινε ούτε ένα καράβι ελεύθερο.
Εκείνη την ημέρα η βαρβαρότητα βυθίστηκε.
Και η ημισέληνος έπαψε να κυριαρχεί.
Μετά τη βροχή φάνηκε ο ήλιος που σήκωσαν οχτώ χιλιάδες νεκροί που δεν ξέχασαν τα βάσανα και τα βασανιστήρια της Κύπρου αλλά και το παράδειγμα της ηρωικής αντίστασης της Αμμοχώστου.
Έτσι εκπληρώθηκε η υπόσχεση.
Κι όταν το ξαναείδε με τα μάτια του έκλαψε μόνο από χαρά.
Γιατί η ελευθερία είχε νικήσει το θάνατο.