Πολύ συχνά δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο το ευρωπαϊκό πλαίσιο σε συνδυασμό με την ΑΟΖ μπορεί να μας επιτρέψει να παίξουμε πραγματικά, στρατηγικά και ορθολογικά. Δημιουργώντας μια πλάγια επίθεση που δεν χρησιμοποιεί μόνο και μόνο μετωπικά προβλήματα. Για παράδειγμα, θυμάστε ότι στην Σοβιετική Ένωση υπήρχαν τρεις βαλτικές χώρες. Υπάρχουν ακόμη. Τώρα είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Άρα να φανταστείτε πως είμαστε στο 1980 και σας λέω, σε μερικά χρόνια αυτές οι τρεις βαλτικές χώρες δεν θα είναι υπό τον ζυγό της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1980, για να θυμάστε οι πιο παλιοί, έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Μόσχα. Ποιος θα το πίστευε; Βεβαίως κανένας. Δεύτερον, θα πρέπει να σκεφτείτε πως αυτές οι τρεις χώρες, άμα σκεφτείτε πότε κατέρρευσε το τείχος του Βερολίνου, πότε κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση και πότε μπήκαν αυτές οι χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ταυτόχρονα με την Κύπρο, οι οποίες χρειάστηκαν δέκα χρόνια για το ενταξιακό πλαίσιο και τα σχετικά, μπήκαν το 2004, που σημαίνει πως το 1994 πήγαιναν προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτές οι τρεις χώρες είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξαναερχόμαστε στο 1980 και ρωτάμε το εξής, πώς μπορείτε να εξηγήσετε αυτό που ήταν το ’80 δεδομένο για σας, ότι η Σοβιετική Ένωση θα ήταν για πάντα εκεί άρα οι τρεις Βαλτικές χώρες θα ήταν μέσα σε αυτό το πλαίσιο και πώς τώρα είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα λέγατε τότε πως σίγουρα θα πρέπει να γίνει πόλεμος μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Σοβιετικής Ένωσης για να μπορεί κάποιος να απελευθερώσει αυτά τα τρία κράτη. Αλλά δεν έγινε. Κι όμως έχει αλλάξει.