Lucia: Δάσκαλε, όλοι μου γράφουν. Δεν ξέρω τι να κάνω! Ζαλίστηκα!
Δάσκαλος: Καλό είναι! Μαθαίνεις.
Lucia: Γίνεται να κάτσω ένα χρόνο χωρίς να μιλάω όπως στη Σχολή του Πυθαγόρα;
Δάσκαλος: Αυτό το έκανες ήδη! Αλλιώς δεν θα ήσουν μαζί μου.
Lucia: Έχω τη Φωτεινή που θέλει να μου εξηγήσει μερικά πράγματα. Να την ακούσω και να απελευθερώσω εσάς για να μη χάνετε χρόνο μαζί μου;
Δάσκαλος: Να την ακούσεις βέβαια αφού της είπα να σε βοηθήσει. Επίσης να ξέρεις ότι πάντα χάνω Χρόνο με τους μαθητές μου. Έτσι γίνεται η διδασκαλία. Κατά συνέπεια δεν είναι πρόβλημα.
Lucia: Κατανοητό, Δάσκαλε.
Δάσκαλος: Θα τα καταφέρεις, μαθήτρια.
Lucia: Να ‘ναι καλά η Φωτεινή. Είναι η πρώτη φορά που συνεννοούμαι με λίγα λόγια και τόσο γρήγορα.
Δάσκαλος: Είναι λογικό. Είσαι στην ομάδα με άλλους σαν εσένα.
Lucia: Και τώρα;
Δάσκαλος: Τώρα βλέπεις τι είναι δεσμός, χωρίς δεσμά.
Lucia: Σιγά σιγά καταλαβαίνω, Δάσκαλε.
Δάσκαλος: Η βραδύτητα λειτουργεί με τη μνήμη. Σημασία έχει η εξέλιξη της προσφοράς.