Πόση νοημοσύνη χρειάζεται κανείς για να καταλάβει ότι σε μια οικονομική κρίση δεν μπορούν όλες οι λύσεις να βρεθούν στο Υπουργείο Οικονομίας, αφού αυτό μπορεί να διαχειριστεί μόνο και μόνο αυτά που έχει ήδη. Με άλλα λόγια, στην καλύτερη περίπτωση, πρόκειται για εξοικονόμηση. Έτσι όσο δεν επενδύσουμε με την έννοια την πολιτική στο Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, δεν θα αλλάξουμε την οικονομική κατάσταση. Διότι με αυτό το Υπουργείο μπορούμε όχι μόνο ν’ αλλάξουμε άμεσα δεδομένα, παραδείγματος χάρη με το δεύτερο θαλάσσιο οικόπεδο της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά και με τον ελληνικό ζεόλιθο στη Θράκη. Διότι δεν γίνονται όλα με τις αποκρατικοποιήσεις του Υπουργείου Οικονομικών. Στο ΥΠΑΠΕΝ μπορεί ν’ αναπτυχθεί υψηλή στρατηγική ικανή να διαμορφώσει την κατάσταση, για ν’ αρχίσει να ζει η Ελλάδα του μέλλοντος που ήδη υπάρχει, αφού υπάρχουν οι βάσεις της. Μόνο που προς το παρόν, το ΥΠΑΠΕΝ δεν πιστεύει ακόμα στις ίδιες του τις δυνατότητες και νομίζει ότι είναι απλώς ένα υπουργείο σαν τα άλλα. Ενώ το ΥΠΑΠΕΝ, θέλει δεν θέλει, μέσω της ελληνικής ΑΟΖ είναι καινοτόμο εξ’ αρχής κι αν υπολογίσουμε την αξία των κοιτασμάτων της στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης, τότε θα ήξερε ότι πρέπει να του δώσουμε όλη την πρέπουσα σημασία, γιατί πρόκειται για το πιο ισχυρό όπλο στο ελληνικό στρατηγικό οπλοστάσιο μακράν όλων των άλλων.