Η συμφωνία είναι μόνο το πρώτο βήμα κι όχι το τελευταίο. Η συμφωνία απλώς ξεκαθαρίζει ένα πλαίσιο, το οποίο πρέπει στη συνέχεια να συνοδευτεί από το πεδίο, το πεδίο δράσης και πεδίο μάχης. Έχουμε και άλλα θέματα που πρέπει να προχωρήσουν επί του πρακτέου και η συμφωνία είναι απλώς το σημείο εκκίνησης. Σε αυτό το πεδίο πρέπει να κινηθούμε, για ν’ αποκτήσουμε μια δυναμική που δεν έχουμε προς το παρόν. Επίσης ξέρουμε όλοι ότι μέτρα εξοικονόμησης δεν είναι μέτρα ανάπτυξης και ανάκαμψης. Πρέπει λοιπόν ταυτόχρονα να ελαχιστοποιήσουμε το κόστος μας, αλλά να έχουμε και από κάπου κέρδη. Σε αυτόν τον τομέα μπορούν να βοηθήσουν η ελληνική ΑΟΖ και ο ελληνικός ζεόλιθος. Πρέπει απλώς να το αντιληφθούν και οι υπεύθυνοι και όχι μόνο αρμόδιοι. Διότι πρέπει να γίνουν κινήσεις και μετά πράξεις. Χειροπιαστά παραδείγματα είναι η εξέλιξη του διαγωνισμού για τους υδρογονάνθρακες και ειδικά για το δεύτερο θαλάσσιο οικόπεδο της ελληνικής ΑΟΖ, όπου βρίσκονται τα κοιτάσματα Πύρρος και Αχιλλέας, για το οποίο είναι υποψήφια η τριπλή κοινοπραξία. Είναι επίσης κι η ανάγκη να γίνει διαγωνισμός για να έχουμε πυκνότερα σεισμικά Νότια της Κρήτης, δίχως να ξεχάσουμε το θέμα της εξόρυξης του ελληνικού ζεόλιθου, διότι υπάρχει μια άδεια έρευνας, αλλά μετά την τεχνική μελέτη πρέπει να μετατραπεί σε άδεια εξόρυξης, μετά πρέπει να ακολουθήσουμε αυτό το παράδειγμα για να υπάρξουν άλλες άδειες και να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, οι οποίες μπορούν να καλύψουν και τις απαιτήσεις άλλων εξορύξεων που πρέπει να σταματήσουν, για να σώσουμε την πατρίδα μας από μια καταστροφή μη αναστρέψιμη. Κι εδώ μπορούμε μέσω της καινοτομίας να αξιοποιήσουμε αυτά τα δυο θεμελιακά στοιχεία της Ελλάδας του μέλλοντος, δίχως άλλες καθυστερήσεις.