Στο κάστρο του Χρόνου αντιληφθήκαμε
ότι η αλήθεια ήταν διαφορετική
γιατί ανακαλύψαμε μια καστρική πόλη
μια πολιορκητική ανθρωπιά
ένα στρατηγικό πολιτισμό που ήξερε
για τον κίνδυνο της βαρβαρότητας
και από την αρχή είχε προετοιμαστεί να παλέψει
όχι μόνο για την επιβίωση της παράδοσης
αφού γνώριζε τι σημαίνει αυτή η λέξη
μετά από την δεύτερη πολιορκία της Ρόδου
αλλά για τη συνέχεια του έργου
που δεν σταματά ποτέ πάνω στα εμπόδια
μα τα ενσωματώνει για να χτίσει
δρόμους και εκκλησίες
που προστατεύει μετά από την συστηματική καταστροφή
μέσω των τειχών της δικαιοσύνης
αφού λειτουργούν ως ασπίδα
για όσους ξέρουν να κρατούν σπαθιά
δίχως ποτέ να τ’ αφήσουν
αφού άρχισαν μια πολεμική σύρραξη
μέχρι να νικήσουν ή να πεθάνουν
πάντα με τον σταυρό στο χέρι
για την Ανθρωπότητα
και τον Χρόνο.