Το τρομοκρατικό λάθος είναι να πιστεύουμε ότι πρόκειται για ένα κράτος απλά επειδή αποφασίστηκε. Συγχέει την κατάσταση τρόμου και τo κράτος. Κανείς δεν δέχεται πρόθυμα αυτήν την απόφαση και ένα καθεστώς τρόμου δεν αντιπροσωπεύει απαραίτητα ένα κράτος. Όσον αφορά στην επίθεση σε ένα δημοκρατικό κράτος στο σύνολό του, διαπράττεται ένα άλλο λάθος και αυτή τη φορά στρατηγικής φύσης. Γιατί αν τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, δεν ισχύει το ίδιο για την Γαλλία. Πράγματι, η ίδια δεν μπορεί να είναι ένα θύμα, διότι οφείλει να υπερασπιστεί τους αθώους και ν’ αγωνιστεί ενάντια της βαρβαρότητας. Επειδή η Γαλλία δεν μπορεί απλά να υποφέρει χωρίς να προστατεύει τους δικούς της. Έτσι, το να επιτεθείς άμεσα μία χώρα ισοδυναμεί με το να προκαλέσεις μια υποδομή ικανή ν’αντιδράσει χάρη στη δύναμη πυρός ως στρατός. Αυτό επιβεβαιώνεται με συγκεκριμένο τρόπο από τα πρώτα χτυπήματα των γαλλικών μαχητικό-βομβαρδιστικών αεροσκαφών, αλλά επίσης και από την αναχώρηση για την αποστολή του αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle. Έτσι, οι βάρβαρες επιθέσεις προκάλεσαν την αντεπίθεση της δημοκρατίας, η οποία δεν μπορεί να παραμείνει αδιάφορη στο θάνατο των θυμάτων στο Παρίσι. Γι’ αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό το τρομοκρατικό λάθος αντιπροσωπεύει μία μη αναστρέψιμη πράξη για το Daesh δεδομένου αυτή τη φορά ότι ο στόχος ορίζεται με σαφήνεια γιατί δεν υπάρχει πια διπλωματικός δισταγμός. Γι’ αυτό, οι επιθέσεις έχουν επιπτώσεις και αυτές μόλις τώρα άρχισαν. Έτσι, το στρατηγικό λάθος που βασίζεται στην συνολική υποστήριξη μιας επιχείρησης τακτικής δημιουργεί ένα εξαιρετικά αρνητικό φαινόμενο, όχι μόνο για το προπύργιο της Daesh αλλά και γενικότερα για τις φιλοδοξίες της.