Ένα συγχρονικό όραμα της Δυτικής Σαχάρας δεν επιτρέπει να προσδιοριστεί η πραγματική προβληματική της σύγκρουσης. Χωρίς ένα διαχρονικό όραμα, είναι δύσκολο να μην ερμηνευτεί το παρόν με τρόπο αυθαίρετο. Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που κάποιες χώρες προσπαθούν να κρύψουν τις ανατρεπτικές διεκδικήσεις τους. Η Δυτική Σαχάρα δεν στερείται παρελθόντος και η ύπαρξη της έννοιας της κατοχής είναι μια απτή απόδειξη. Αυτή η ιστορία έχει εξάλλου υποστεί πολλές πληγές εξαιτίας του οπορτουνισμού κάποιων. Οι διάφορες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων έχουν προκαλέσει μετατοπίσεις πάνω στην έννοια των συνόρων. Αυτό προέρχεται επίσης από την ανθρώπινη τοπολογία γιατί η γεωμετρία έχει λίγη σημασία στην έρημο. Έτσι κάποιοι το έχουν εκμεταλλευτεί για να πουν ότι τα αποικιακά σύνορα δεν μπορούν να τεθούν υπό αμφισβήτηση καθώς η ύπαρξή τους η ίδια εξαρτάται άμεσα με τον αποικισμό. Όσο αφορά στο κράτος του δεν είναι το ίδιο η άρνηση της αποικιοκρατίας; Για ποιον λόγο λοιπόν μια τέτοια επιμονή στην οριοθέτηση των συνόρων; Ο λόγος είναι απλός. Πριν την οριοθέτηση κάποιες χώρες δεν είχαν νόημα, ενώ κάποιες άλλες είχαν ένα ιστορικό παρελθόν που δεν εξαρτάται καθόλου από την περίοδο της αποικιοκρατίας. Έτσι φτάνουμε σε ένα παράδοξο, εφόσον αυτοί που δεν σταματούν να μιλάνε για αποαποικιοποίηση σε κάθε ευκαιρία ακόμα κι εκτός πλαισίου, είναι οι πιο θερμοί υποστηρικτές των αποικιακών συνόρων. Ωστόσο ξέρουμε ότι αυτές έχουν επιβληθεί από λόγους από τη μια πλευρά απλοϊκότητας μέσα στην έρημο κι από την άλλη λόγω των φυσικών πηγών. Έτσι μια επιστροφή στο προηγούμενο παρελθόν της αποικιοκρατίας προσθέτει αξία στην ιστορία κάποιων χωρών και από την άλλη υπογραμμίζει την απουσία κάποιων άλλων.