Η Αθηνά
δεν μπορεί
ν’ αγαπήσει
την Ανθρωπότητα
αλλά βλέπει
ότι η αμισεία
είναι απαραίτητη
για να εξελιχθεί
έτσι αγαπά
τον Προμηθέα
που είναι
ικανός
να έχει
αυτό το πάθος
κι ας ακολουθούν
πάθη
με αυτήν
την έννοια
τον μεταβοηθάει
για το έργο του
έτσι η σκέψη
και η νοημοσύνη
παράγουν
το μέλλον.