Κανένας μαχητής των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων δεν μπορεί να ξεχάσει τις δίκες εναντίον του Brahim Ghali στο Ανώτατο Δικαστήριο που αντιπροσωπεύει το ύψιστο ισπανικό δικαστήριο. Έχει κατηγορηθεί για βασανιστήρια και βιασμό αλλά δεν απάντησε ποτέ σε αυτές τις κατηγορίες, αφού έχει διαφύγει στην Αλγερία. Πιο συγκεκριμένα, οφείλει να απαντήσει σε μια καταγγελία για βιασμό και σεξουαλική κακοποίηση σε βάρος της νέας Khadijatou Mahmoud Mohamed Zoubeir, αλλά επίσης για βασανιστήρια σε βάρος των El Kabch Mohamed Nafee, El Kharchi Lahbib και Chouiaar Mohamed Mouloud. Η συνεχής κακοποίηση έλαβε χώρα μέσα στο πλαίσιο μιας μορφής δουλείας, εφόσον οι φυλακισμένες μέσα στα στρατόπεδα της Tindouf αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο για να συνθλίψουν κάθε επιθυμία απελευθέρωσης αλλά επίσης για να αποτελέσουν παράδειγμα και να τρομοκρατήσουν τους άλλους κατοίκους των στρατοπέδων. Το Polisario επιλέγοντας αυτό το πρόσωπο για να το βάλει επικεφαλή του δείχνει καλά τον δογματικό, φανατικό και αντιδημοκρατικό του χαρακτήρα. Αυτό δείχνει παράλληλα την ισχνή αντιπροσωπευτικότητα του Polisario απέναντι στο λαό των sahraoui. Η επιλογή μιας σκληρής γραμμής, όχι ειρηνικής και ακόμα και πολεμικής δεν μπορεί να είναι ένα καλό σημάδι στις υπό διεξαγωγή διαπραγματεύσεις. Αυτό αποδεικνύει ταυτόχρονα ότι δεν υπάρχει πραγματική θέληση για την επίλυση της διαμάχης. Ωστόσο με τα χαρακτηριστικά του βασανιστή και του βιαστή, του Brahim Ghali, δεν διακινδυνεύει να επηρεάσει τα δημοκρατικά ρεύματα, επομένως είναι φανερό ότι οι αδυναμίες του Polisario είναι όλο και πιο μεγάλες και ότι η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, το αναγκάζει να λάβει ακραίες επιλογές που στερούνται νοήματος αλλά αυτό μπορεί να είναι μία ένδειξη μιας επιρροής ολέθριας που θέλει να διαρκεί το πρόβλημα.