Τους είχε μάθει ότι κανένας δεν μπορούσε να
νικήσει πάντα κι αν το πίστευε ήταν
καταδικασμένος να χάσει.
Όταν αντίκρισε τον ειδικό του πέτρινου παιγνίου
που είχε έρθει από την Ιαπωνία, ήξερε ότι
έπρεπε να χάσει για να μάθει νέες τεχνικές.
Εξέτασε τις συμβουλές που έδινε σε μία κυρία
που μάθαινε.
Της είχε δώσει 9×9, handicap 9.
Πράγμα το οποίο ήταν μεγαλοσύνη.
Δεν της είπε ότι κέρδισε
και του πρότεινε να παίξει
αφού άκουσε την λέξη Atari.
Έτσι του έμαθε ένα νέο σχήμα με handicap 5.
Ο Δάσκαλος δεν είχε παίξει ποτέ
σε αυτές τις διαστάσεις γιατί είχε μόνο τακτική
αλλά δέχτηκε για να το χαρεί ο ο ειδικός
και για να δει την τεχνική του. Άλλη στρατηγική.
Αυτό έγινε μετά την παρτίδα που έχασε
και θυμήθηκε τον Lasker. Χαμογέλασε.
Και είπε: arigatō gozaimasu.
Τώρα ήταν έτοιμος με τις μαθήτριες του.