Οι μη αναστρέψιμες κινήσεις
ή αλλιώς οι πράξεις
είχαν ενσωματωθεί στη ζωή της με τις αποστολές
αλλά δεν περίμενε ότι θα την ξάφνιαζε
ακόμα και τώρα
μετά από τόσα χρόνια.
Ξανακοίταξε το Έργο μ’ένα διαφορετικό βλέμμα
και θυμήθηκε μερικά στοιχεία.
Διασταύρωσε την ύπαρξή του
μέσα στο απέραντο γαλάζιο
και αντιλήφθηκε ότι όπως πάντα
είχε ήδη γράψει για το μέλλον
απλώς έπρεπε ήδη να το ξέρεις
για να καταλάβεις το παρελθόν
και καθώς αυτό είχε τεράστιο βάθος
η προσπάθεια έπρεπε και αυτή
να είναι τεράστια.
Δεν είχε ξεχάσει κανέναν από τους δικούς του
διότι απλώς ζούσαν μέσα του
εδώ και αιώνες.
Και δεν πάλευε τώρα ενάντια στη βαρβαρότητα
αλλά από πάντα
γι’ αυτό δεν είχε τις φοβίες του τοπικού
κάθε νέα φρίκη, γενοκτονία, έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας
ήταν η ίδια βαρβαρότητα.