Αν το Polisario ανήκει στην εξωτερική πολιτική της Αλγερίας, είναι δικό τους πρόβλημα. Το μαροκινό όραμα στον τομέα της γεωπολιτικής πρέπει να είναι ανεξάρτητο από αυτή την προβληματική. Πρέπει να είναι ακόμα πιο ανοικτό και να περιλαμβάνει το σύνολο της Αφρικής για να αναδείξει την ικανότητά του να δώσει μία διάσταση ακόμα πιο σημαντική για αυτή την ήπειρο. Η σύγκρουση του περιορισμού δεν προσφέρει τίποτα σε κανένα, εκτός από τη βαρβαρότητα που αναζητά από αυτές τις απόπειρες να υπάρξει πάνω σε διεθνές πλαίσιο. Αυτό προέρχεται από το γεγονός ότι μια οντότητα που δεν αντιπροσωπεύει ένα Κράτος-Έθνος προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποκτήσει μια σύσταση με σκοπό να γίνει μια πραγματική βαρβαρότητα. Έτσι το Μαρόκο δεν πρέπει να εισέλθει σε αυτό το παίγνιο για να διευκολύνει το έργο της. Γι’ αυτόν τον λόγο, πρέπει να αναπτύξει μία στρατηγική πιο ευρύτερη που συνίσταται στη δημιουργία συμμαχιών ακόμα και πέρα από τα σύνορα για να πάει προς το νόημα της Αφρικής. Είναι με αυτή την έννοια που το αφρικανικό Μαρόκο αντιπροσωπεύει ένα στρατηγικό νοητικό σχήμα γιατί είναι σεβαστό ως ένα Κράτος αξιοπρεπές και ακόμα και ικανό να βοηθήσει άλλα με το όραμά του προς τα έξω. Αυτό αντιπροσωπεύει έτσι μία πλάγια σκέψη που αποφεύγει μία άμεση αντιμετώπιση μέσα σε ένα σκοπό που δεν έχει καμιά ιδεολογική έννοια αλλά που μεταμορφώνεται μέρα με τη μέρα σε μία πραγματική πολιτική από μόνη της.