Κάθε πρόσφυγας που δεν έκανε ακόμα μια προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, βοηθά την Τουρκία διότι δεν αμφισβητεί την εισβολή. Κάθε πρόσφυγας που δεν είδε ακόμα σε ποιά κατάσταση βρίσκεται η περιουσία του στα κατεχόμενα, βοηθά το κατοχικό καθεστώς διότι του δίνει την ευκαιρία να κινηθεί. Όπως και να ερμηνεύουμε τα πράγματα, για λόγους κομματικούς ή τοπικιστικούς, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Η ελεύθερη διακίνηση είναι δίκοπο μαχαίρι. Διότι όσο δεν υπάρχει τόσο είναι χρήσιμη για τον αγώνα της διεκδίκησης και της απελευθέρωσης. Όταν, όμως, υπάρχει και δεν τη χρησιμοποιούμε στρέφεται εναντίον του αγώνα μας. Το θέμα της δικαιοσύνης είναι απλό. Δικαιώματα που δεν διεκδικούμε, δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία. Οι δικαιολογίες είναι πάντα πολλές όπως και οι απόψεις. Η πραγματικότητα, όμως, είναι μία όπως και η γνώμη. Και όσο καθυστερούμε για να κάνουμε το χρέος τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος της αντεπίθεσης. Κάθε προσφυγή είναι μία προστασία, όχι μόνο για τα διακαιώματά μας αλλά για τις περιουσίες. Εκεί που δεν υπάρχει προσφυγή βοηθούμε το κατοχικό καθεστώς για τις οικοδομές του. Ενώ γνωρίζουμε ότι ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου αφήνουμε τις υποθέσεις μας ανεκμετάλλευτες. Κάθε υπόθεση είναι ένα βήμα για την απελευθέρωση της Κύπρου. Κατά συνέπεια, όποιος μπορεί και δεν κάνει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν έχει καμία διακαιολογία. Όλες οι άλλες κινήσεις λειτουργούν ως ενδείξεις κατηγορίας εναντίον μας. Διότι το ευρωπαϊκό πλαίσιο υπάρχει και η ένταξη της Κύπρου ενίσχυσε τη θέση μας. Δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από την κυπριακή κυβέρνηση. Πρέπει κι εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να στηρίξουμε τον κυπριακό αγώνα. Η πληροφορία και η πληροφόρηση υπάρχει άρα κάθε καθυστέρηση είναι εις βάρος μας. Οι υποθέσεις μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προχωρούν αποτελεσματικά και από το 2007 έχουν ενισχυθεί από τις πρώτες υποθέσεις των Κωνσταντινουπολιτών που είναι και αυτές εναντίον της Τουρκίας. Το ίδιο ισχύει και για τις προετοιμασίες των αρμενικών υποθέσεων. Δεν μπορεί ένα κράτος που έχει προκαλέσει γενοκτονίες, διωγμούς, καταπιέσεις, εισβολή και κατοχή να μένει ατιμώρητο. Η δίκη του έχει αρχίσει όμως χρειάζονται και μάρτυρες. Όπως οι αγνοούμενοι δεν μπορούν να εκφραστούν και οι εγκλωβισμένοι είναι τόσο λίγοι, στην ουσία, οι μάρτυρες είναι οι πρόσφυγες. Κάθε πρόσφυγας είναι μια κατηγορία. Κάθε απουσία είναι μια βοήθεια. Κάθε προσφυγή είναι μια μνήμη μέλλοντος. Κάθε απουσία είναι μια λήθη παρελθόντος. Το μάθημα της ιστορίας είναι απλό. Το πρόβλημα είναι η ύπαρξη των μαθητών.