Η Συνθήκη Λωζάννης δεν σεβάστηκε κανένα ανθρώπινο δικαίωμα των Αυτόχθονων Λαών. Έτσι, από το 2007 που ψηφίστηκαν τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών στα Ηνωμένα Έθνη έχει αρχίσει μια στρατηγική αντεπίθεσης σε επίπεδο δικαιωμάτων που αναπόφευκτα πλήττει αυτήν την απαράδεκτη Συνθήκη. Γίνεται μάλιστα το ανάλογο για τη Συνθήκη Καρς του 1921 και την Συνθήκη Άγκυρας του 1930. Στην πραγματικότητα, αυτές οι ενεργείς προσπάθειες δίνουν έμφαση στη διαχρονική αξία της Συνθήκης Σεβρών του 1920, αφού αυτή λειτούργησε σεβόμενη τα δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών. Ταυτόχρονα λόγω των προβλημάτων που υπάρχουν στη Συρία και στο Ιράκ βλέπουμε αλλαγές σε πρακτικό επίπεδο όσον αφορά στους Αρμένιους και στους Κούρδους. Έτσι, η Δυτική Αρμενία και το Κουρδιστάν αποτελούν οντότητες που ζουν όλο και περισσότερο μέσα στην επικαιρότητα. Η Τουρκία, λοιπόν, βρίσκεται αντιμέτωπη με εφιάλτες του παρελθόντος. Κι αν προσπαθεί αρχικά να επικεντρωθεί πάνω στη Συνθήκη Λωζάννης, σιγά σιγά ακόμα και στην ίδια της την προσέγγιση, εμφανίζεται η Συνθήκη Σεβρών. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι βλέπει τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις του πολέμου στη Συρίας και στο Ιράκ. Επίσης, επειδή έχει πάρει το μέρος τη τρομοκρατικής οργάνωσης Daesh, που θεωρούσε ότι θα παρέμενε αήττητη, έχει τώρα το κόστος της επιλογής. Βέβαια, αυτό δεν μας ξαφνιάζει, αφού ποτέ δεν μπόρεσε να κάνει σωστά συμμαχίες.