– Ήταν από τις φορές που δυσκολεύεσαι ν’ ανοίξεις το στόμα σου.
– Έχεις μεγάλη καρδιά για τους μικρούς ανθρώπους.
– Από τη μια αισθάνεσαι το βάρος…
– Του φωτός. Αλλά αντέχεις, μαθήτρια.
– Και το πόσο μικρή είμαι για όλα αυτά!
– Ξέρεις να κουβαλάς πέτρες, έτσι κινούμε τα βουνά.
– Από την άλλη το χρέος για αυτούς.
– Είναι καθήκον πια.
– Αισθάνεσαι τη φλόγα που πρέπει να μεταδώσεις.
– Πρόσεχε μόνο το φως, αυτό θέλει η Ανθρωπότητα.
– Όταν τους είπα για τα βιβλία που διαβάσατε και…
– Ξέρω τους είδα.
– Ήσασταν μαζί μας λοιπόν.
– Τα λόγια έβγαιναν πιο εύκολα την ώρα που διαβάζαμε τα κείμενά σας.
-Τα ζωντανέψατε γι’ αυτό.
– Με κοιτούσαν μέσα στα μάτια.
– Κι έβλεπαν την καρδιά σου.
– Στο τέλος πήραν βιβλία για το σπίτι.
– Μπήκαν στη βιβλιοθήκη…
– Και η Μαριάννα τους είπε να τα προσέχουν.
– Καλά έκανε, αλλά να ξέρεις δεν ήταν ανάγκη.
– Τους είπε ότι κάποιοι άλλοι τα έσχιζαν…
– Έχει δίκιο.
– Κι όλοι μαζί μ’ ένα στόμα είπαν: βάρβαροι…