Ήξερε, βέβαια, για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα στρατόπεδα θανάτου, αλλά τώρα έβλεπε ότι ήταν στρατόπεδα χρονοκτονίας.
Βέβαια, αυτά που υπήρχαν στη Σοβιετική Ένωση, στην Κομμουνιστική Κίνα, στη Βόρεια Κορέα δεν είχαν ακόμα αναγνωριστεί ως εργαλεία γενοκτονίας, όπως θα το ήθελε ο Lemkin, αλλά είχε μάθει ότι ήταν στόχοι και τους είχε κλειδώσει.
Ήταν ακόμα στις κρυφές διαστάσεις της γενοκτονίας.
Εκείνος πάλευε εδώ και αιώνες…
Κι αυτή παράλληλα χιλιετίες ήδη…
Τα εγκλήματα που δεν είχαν ακόμα αναγνωριστεί ως γενοκτονίες
ήταν κι αυτά στο στόχαστρό τους.
Οι γενοκτόνοι πλήγωναν την Ανθρωπότητα
και οι χρονοκτόνοι τον Χρόνο.
Όμως, αυτοί ήταν αλληλοσυμπληρωματικοί και ο καθένας βοηθούσε τον άλλον κι αν χρειαστεί τον επανέφεραν.
Στις διασταυρώσεις για την Ανθρωπότητα.
Στις διακλαδώσεις για τον Χρόνο.
Τότε σκέφτηκε τα δικαιώματά της.
Της είχε μάθει όταν τα δικαιώματα δεν διεκδικούνται,
δεν υπάρχουν. Κι αν οι αθώοι δεν μπορούσαν να το κάνουν,
έπρεπε να γίνει από τους Δίκαιους.
Ήξερε ότι είχε παλέψει γι’ αυτούς πριν καν υπάρξει.
Ήταν μαζί της από τότε,
όπως ήταν με τους καταδικασμένους των στρατοπέδων πριν
το μάθουν οι ίδιοι, πριν τους απελευθερώσει.