Η δύναμη της Χρονοστρατηγικής δεν προέρχεται μόνο από τη γενίκευση της γεωστρατηγικής και της τοποστρατηγικής με την εισαγωγή του Χρόνου αλλά τη δυνατότητα να αξιοποιηθεί η ιδιότητα της πολυκυκλικότητας που δεν έχει νόημα δίχως την παρουσία του. Η πολυκυκλικότητα επιτρέπει την προσέγγιση γεγονότων που βρίσκονται σε μακρινή χρονική απόσταση αν εξετάζουμε τον Χρόνο μόνο γραμμικά. Μέσω της μπορούμε να συνδυάσουμε αυτά τα γεγονότα σ’ ένα αιτιοκρατικό πλαίσιο αφού κυριαρχεί μια Χρονοστρατηγική που έρχεται να υπερκεράσει την υψηλή στρατηγική, τη στρατηγική, το επιχειρησιακό και την τακτική. Μέσω της πολυκυκλικότητας, η Χρονοστρατηγική βλέπει και ερμηνεύει πιο βαθιά τα δεδομένα αφού αντιλαμβάνεται και τη βαθύτητα ταυτόχρονα διότι ο Χρόνος έχει πάχος. Σε αυτό το νέο πλαίσιο, μάχες που φαίνονται ανεξάρτητες λόγω χρονικής απόστασης ενσωματώνονται στο ίδιο πολεμολογικό πεδίο. Έτσι η Χρονοστρατηγική κάνει τη διαφορά όταν ασχολείται με γεγονολογία μεγάλου βάθους Χρόνου. Σε απλό επίπεδο την πολιορκία του Χάνδακα, την απελευθέρωση της Πελοποννήσου, την ισπανική Reconquista, το Βυζάντιο. Αλλά είναι ταυτόχρονα ικανή να δει την απελευθέρωση του Κουρδιστάν, των μικρών και μεγάλων Κατεχομένων διότι αγγίζει το μέλλον μέσω του παρελθόντος και οι γέφυρες που χτίζει είναι αμφίδρομες για αυτήν λόγω πολυκυκλικότητας.