Ο Γιώργος και ο Αλέξης κάνουν τον γύρο του νησιού.

Σε κάποια φάση φτάνουν σε μια από τις ξύλινες τοξωτές γέφυρες.

Αλέξης: Τόση ώρα κάνουμε τον γύρο του νησιού.

Γιώργος: Ε, δεν είναι και μεγάλο.

Αλέξης: Απλώς δεν βρήκαμε τίποτα ακόμα.

Γιώργος: Μα τι ψάχνουμε τώρα;

Αλέξης: Αν έχω δίκιο, έναν άνθρωπο του δάσους.

Γιώργος: Σ’ ένα πάρκο της πόλης.

Αλέξης: Δεν μπορεί να μη τον τοποθέτησε στο σκηνικό.

Γιώργος: Επειδή είναι η συνέχεια.

Αλέξης: Σ’ ένα κλαδί τουλάχιστον.

Γιώργος: Στάσου πρέπει να καθίσω!

Αλέξης: Κουράστηκες;

Γιώργος: Αφού ξέρεις.

Αλέξης: Το βρήκα!

Γιώργος: Είπαμε Θεός, όχι Αρχιμήδης. Τι βρήκες;

Αλέξης: Τις πολυθρόνες.

Γιώργος: Με τους κορμούς ξύλων.

Αλέξης: Τις έφτιαξε ο ξυλοκόπος του πάρκου.

Γιώργος: Είναι και μαραγκός.

Αλέξης: Αυτός είναι ο άνθρωπος μας.

Γιώργος: Και το δάσος;

Αλέξης: Κρύφτηκε πίσω από τους κορμούς.

Γιώργος: Είναι λογοπαίγνιο.

Αλέξης: Όχι βέβαια.

Γιώργος: Τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

Αλέξης: Κι όμως αρχίζω να βλέπω μια εξέλιξη.

Γιώργος: Δεν έχουμε βγει από αυτό το νησί και το ονομάζεις εξέλιξη;

Αλέξης: Έχεις δίκιο έπρεπε να πω ανέλιξη.

Γιώργος: Ναι, τώρα ξεπεράσαμε το εμπόδιο…

Αλέξης: Τι άλλο θέλεις;

Γιώργος: Δεν ξέρω ακόμα. Με πρόλαβες! Κάτι θα ήθελα αν δεν με διέκοπτες…

Αλέξης: Καλά περιμένω να βρεις κάτι.

Γιώργος: Το βρήκα!

Αλέξης:  Τι βρήκες;

Γιώργος: Αυτό που θέλω.

Αλέξης: Και τι θέλεις;

Γιώργος: Πότε θα παίξουμε τον ρόλο μας;

Αλέξης: Ποιον απ’ όλους ;

Γιώργος: Δεν είπες ότι είμαι ο ηγέτης;

Αλέξης: Εσύ το είπες!

Γιώργος: Κι εσύ ο Θεός…

Αλέξης: Κι αυτό το είπες!

Γιώργος: Πότε θα γίνω βασιλιάς;

Αλέξης: Αυτό ήταν!