Περίμενε
το άνοιγμα
σε κάθε
αναπνοή
για να δράσει
όσο πιο απαλά
μπορούσε
σαν να έπιανε
ένα κυκλάμινο
πολυκυκλικά
και άκουγε
την ανάσα
του λουλουδιού
που περίμενε
τον ήλιο
της νύχτας
για να ζήσει
ελεύθερο
και ουσιαστικά
ακίνητο
έτσι είδε
τα πέταλα
να βρέχονται
από μόνα τους
επειδή
συνέχιζαν
το θέαμα
της ζωής.