Όταν πιάσαμε
τον ανάγλυφο
τοίχο
νιώσαμε
μέσα μας
την ανθρωπιά
να στάζει
γιατί ήταν
προσφορά
σε όλους
όσους
αγαπούσαν
την ομορφιά
και ζούσαμε
με τη γεύση
του παρελθόντος
ενώ ποτέ
δεν είχαμε
πριν
τη δυνατότητα
να χαρούμε
με τέτοιο
τρόπο
την υγρή
πέτρα.