Δάσκαλος: Πες μου αν θέλεις κάτι.

Μαθήτρια: Αν χρειαστώ, θα σας το πω.

Δάσκαλος: Τότε συνεχίζω τη μελέτη.

Μαθήτρια: Ακολουθώ, Δάσκαλε, όπου κι αν με πάτε. Είναι τόσο όμορφα.

Δάσκαλος: Θέλω ταυτόχρονα να παρακολουθείς.

Μαθήτρια: Η μελέτη των απαγορευμένων των θρησκειών είναι πιο ενδεικτική απ’ ό,τι νόμιζα.

Δάσκαλος: Να μιλάς τότε.

Μαθήτρια: Κατάλαβα. Άλλο σιωπή άλλο σιωπηλή.

Δάσκαλος: Χαίρομαι που το βλέπεις.

Μαθήτρια: Η πρώτη οδηγεί στην ουσία, ενώ η δεύτερη στην απραξία.

Δάσκαλος: Γι’ αυτό προτιμώ τις σκέψεις από τον διαλογισμό.

Μαθήτρια: Δηλαδή;

Δάσκαλος: Δες τη διαφορά μεταξύ Sōtō και Rinzai.

Μαθήτρια: Δεν τη βλέπω.

Δάσκαλος: Είναι Zen ως κύριες οδούς.

Μαθήτρια: Διαφωτιστικά μονοπάτια.

Δάσκαλος: Η πρώτη είναι σιωπηλή.

Μαθήτρια: Και η δεύτερη αξιοποιεί τα Koan;

Δάσκαλος: Τα Koan είναι εργαλείο για την σκέψη.

Μαθήτρια: Και την πίστη;

Δάσκαλος: Την έξυπνη.

Μαθήτρια: Μα δεν εμπεριέχουν και παράλογο;

Δάσκαλος: Το παράλογο είναι για την άγνοια.

Μαθήτρια: Και μετά;

Δάσκαλος: Έρχεται το παράδοξο.

Μαθήτρια: Και η επίλυση μέσω της διδασκαλίας.

Δάσκαλος: Μετά την υπέρβαση.

Μαθήτρια: Έτσι βλέπουμε και το ιερό.

Δάσκαλος: Έτσι μπαίνουμε σε αυτό.

Μαθήτρια: Ακόμα κι εμείς.

Δάσκαλος: Είναι Δικαίωμα Ανθρωπότητας.