Ο θίασος αν και φαίνεται παράξενο έως παράλογο για πολλούς, ο θίασος δεν είναι ο χώρος της υποκριτικής. Διότι μέσα στον θίασο δεν υπάρχουν μάσκες για να κρυφτεί ο ένας από τον άλλον στις πρόβες, όλοι ξέρουν ποιος είναι ο καθένας. Ο θίασος είναι ο χρόνος κι όχι ο χώρος που παράγεται το ήθος. Διότι ο ηθοποιός ποιεί ήθος μόνο όταν ανήκει σε θίασο και σκέφτεται τους άλλους για να παράγει έργο. Όλοι όσοι κοιτάζουν τον υποκριτή ως ηθοποιό, κάνουν ένα τραγικό λάθος σε επίπεδο ανθρώπινης στρατηγικής. Αυτοί που επικεντρώνονται μόνο στο ρόλο τους δίχως να ασχολούνται με το όλο έργο δεν ξέρουν ούτε από ηθοποιότητα ούτε από θεατρικότητα. Ο ηθοποιός είναι το σώμα της σκέψης του σκηνοθέτη και του πνεύματος του συγγραφέα. Αν δεν υπάρχει αυτή η ακολουθία, τότε οι κινήσεις του δεν γίνονται ποτέ θεατρικές πράξεις ενώ μόνο αυτές παράγουν το αναγκαίο έργο που αλλάζει τα πάντα στην πραγματικότητα.