Στο μνημείο για τα θύματα της 11ης Σεπτεμβρίου με αυτό το υγρό στοιχείο σε πιάνει μια ηρεμία και παρόλο που υπάρχει αυτός ο θόρυβος που καλύπτει τα πάντα εκτός από τις κλασικές σειρήνες της Νέας Υόρκης νιώθουμε ότι εδώ υπάρχει μια έλλειψη, μια απουσία που δηλώνει μια παρουσία. Και το γεγονός ότι πέφτουν συνεχώς αυτά τα νερά σαν να είναι δάκρυα για τα θύματα μας θυμίζει τι πρέπει να κάνουμε, κι επειδή ξανά πέφτουν πολυκυκλικά σημαίνει ότι ξέρουμε ότι και εδώ έχουμε ένα κομμάτι του παραδείσου.

New York, 07/10/2017