Η κλασική προσέγγιση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι ότι η μέθοδος που επιλέχτηκε παιδαγωγικά ισχύει για όλους και γι’ αυτό στα αποτελέσματα βλέπουμε τεράστιες διαφορές αφού οι μαθητές δεν είναι ίδιοι. Απλά το γεγονός ότι δεν έχουν το ίδιο Master Eye, την ίδια πλευρίωση επηρεάζει άμεσα τη χωροαντιληπτική τους αλλά η επιρροή αφορά κι άλλους τομείς. Έτσι θεωρούμε ότι αν η μεγάλη μάζα είναι ικανοποιημένη δεν υπάρχει λόγος να εξετάσουμε τις αμελητέες ποσότητες. Το πρόβλημα είναι ότι ακριβώς σε αυτές βρίσκονται τα προικισμένα παιδιά και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Στην Έξυπνη Παιδεία εξετάζουμε πρώτα τα δομικά στοιχεία του παιδιού που θεωρείται μικρός άνθρωπος κι όχι μόνο μικρός και μετά εφαρμόζουμε στρατηγικές μάθησης ανάλογα με τις περιπτώσεις. Βέβαια πρέπει και οι εκπαιδευτικοί να έχουν υψηλή κατάρτιση σε αυτά τα δύο φάσματα ανθρώπων ακόμα κι αν είναι μικροί. Έτσι δεν παράγουμε ένα μοναδικό μενού ενώ λέμε ότι έχουμε επίσημα μια μαθητοκεντρική προσέγγιση αλλά λειτουργούμε αλά καρτ βασισμένοι στις υψηλές ικανότητες του Δασκάλου για τον εντοπισμό, τη διάγνωση, την επιλογή στρατηγικής μάθησης και την επιλογή του στόχου δίχως να υπάρχει μείωση ποιότητας όσον αφορά στις προδιαγραφές του αποτελέσματος.