Μετά από την αλλαγή φάσης στη συμπεριφορά της Βόρειας Κορέας, σε σχέση με τη διεξαγωγή των στρατιωτικών ασκήσεων στη Νότια Κορέα σε συνδυασμό με τις αμερικανικές δυνάμεις και την απόρριψη από τις ΗΠΑ της περίφημης συνόδου, η Νότια Κορέα πήρε την αυθόρμητη πρωτοβουλία του ενδιάμεσου. Βέβαια όλοι βλέπουμε ότι υπάρχει πρώτον συντονισμός με τις ΗΠΑ, που παρουσιάζονται έντεχνα ως αδιάλλακτες για να μην υποστούν οι ίδιες την απόρριψη μιας Συνόδου εκ μέρους της Βόρειας Κορέας αλλά ταυτόχρονα συνεχίζουν τις έμμεσες διαπραγματεύσεις μέσω της Νότιας Κορέας. Κάτι που είναι επίσης σημαντικό είναι ότι η Βόρεια Κορέα επανήλθε ουσιαστικά στο επίπεδο της Νότιας Κορέας ενώ από πίσω παίζουν η Κίνα και οι ΗΠΑ. Έτσι έχουμε το κλασσικό παίγνιο με δύο μικρούς παίκτες που αποτελούν τους επίσημους εχθρούς και δύο μεγάλους είναι στην ουσία οι ανεπίσημοι εχθροί. Σε αυτό το παίγνιο που υπάρχει ήδη από τον πόλεμο της Κορέας, τα πράγματα είναι πιο σταθερά και μάλιστα πιο ανθεκτικά όσον αφορά στις στρατηγικές συμπεριφορές. Έτσι το πυρηνικό θέμα εντάχθηκε πια εντελώς στο κλασικό στρατηγικό θέμα και αυτό είναι ένα θετικό βήμα για τις ΗΠΑ που παίζουν με έναν υποτίθεται απρόβλεπτο παίκτη ενώ τώρα φαίνεται ότι η Βόρεια Κορέα είναι παράλογη και παίζει εντός θεωρίας εξουσίας αλλά εκτός θεωρίας παιγνίων.