Αντίθετα με ό,τι πίστευαν κάποιοι αναλυτές, η διαμάχη γύρω από την Δυτική Σαχάρα δεν είναι μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο έθνη. Αφορά στην πραγματικότητα την αντίθεση ανάμεσα σε ένα Έθνος και μια ιδεολογία. Το Μαρόκο είναι ιστορικά ένα Κράτος Έθνος αλλά δεν ισχύει το ίδιο για την Αλγερία. Αυτή η τελευταία έχει ένα ιδεολογικό όραμα της γεωγραφίας και προσπαθεί ν’ αρνηθεί την ύπαρξη της ιστορίας. Έτσι η υποστήριξή της προς το Polisario δεν είναι παρά μία κρατική βοήθεια αλλά μία βούληση ιδεολογική να μην αναγνωριστούν οι Επαρχίες του Νότου. Με αυτή την έννοια η Αλγερία συμπεριφέρεται όπως η Τουρκία σχετικά με το κυπριακό υποστηρίζοντας τους Τουρκοκύπριους όχι επειδή πιστεύει σε αυτούς, αλλά επειδή της επιτρέπει να επέμβει χωρίς να έχει άμεσες αρνητικές συνέπειες. Στη διαμάχη της Δυτικής Σαχάρας, η Αλγερία επιθυμεί πάντα να εμφανίζεται ουδέτερη, ενώ είναι εμφανές ότι χωρίς την ενεργή υποστήριξή της το Polisario δεν θα υπήρχε εδώ και πολύ καιρό. Η ιδεολογία της Αλγερίας θέλει να επιτεθεί στο Κράτος Έθνος του Μαρόκο μέσω της Δυτικής Σαχάρας. Επιθυμεί έτσι ένα άνοιγμα στον Ατλαντικό ωκεανό γιατί θεωρεί ότι ανήκει στο ζωτικό της χώρο για να χρησιμοποιήσουμε μία ορολογία που χρησιμοποιείται από τους Ναζί. Μόνο που ένα Κράτος Έθνος έχει μια διάρκεια και μία Χρονοστρατηγική που είναι δύσκολο να υπονομευθεί.