Ο πύργος
της Κοπεγχάγης
δεσπόζει
με την πέτρα του
σαν κομμάτι
σκακιέρας
που αναζητά
την κίνηση
ενός παιγνίου
εντός Χρόνου
που χρειάζεται
μνήμη
έτσι
όταν αντικρίζει
τη νοημοσύνη
αλλάζει
ύφος
κι αρχίζει
η διακλάδωση.