Δεν είναι αλλάζοντας το λεξιλόγιο που μπορούμε ν’ αλλάξουμε την πραγματικότητα των μνημονίων και της τρόικας. Όλα αυτά δεν φτάνουν πια για να πείσουν ακόμα και ψηφοφόρους. Έτσι όσοι λένε ψέματα χωρίς μέτρο, θα παραμείνουν μόνοι τους με τα κομματόσκυλά τους χωρίς βέβαια καμιά ελπίδα να δώσουν σε κανένα. Δεν μπορείς να αμφισβητείς τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου τόσο κοντά από την εκατονταετία. Δεν μπορείς να παραδίδεις το όνομα της Μακεδονίας σε μια χώρα που δεν είναι ικανή να σηκώσει το βάρος αυτής της κληρονομιάς. Δεν μπορείς να προκαλείς τον Ελληνισμό χωρίς κόστος. Δεν φτάνει να υποστηρίζεις μια βάρβαρη ιδεολογία για να τα βγάλεις πέρα με τον ελληνικό λαό, διότι αυτός δεν ξεχνά ποτέ τους νεκρούς. Καμία φιέστα δεν μπορεί να υπερκαλύψει τόσα τραγικά και στρατηγικά λάθη, διότι η ντροπή δεν κρύβεται ακόμα και για τους γνήσιους αριστερούς που πάντα πάλευαν για την ελευθερία της πατρίδας μας, όταν υπήρχε κίνδυνος βαρβαρότητας. Δεν είναι λοιπόν μια πολιτική αντιπαράθεση, όπως πιστεύουν μερικοί. Είναι μόνο και μόνο μια μάχη μεταξύ αξιοπρέπειας και μηδενισμού. Δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε τη βαρβαρότητα ν’ απλωθεί επειδή υπάρχει αδιαφορία σε κοινωνικό επίπεδο, διότι εδώ μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα που είναι θεμελιακά. Έχουμε το δικαίωμα της ιστορίας και της μνήμης. Κι είναι μέσω της νοημοσύνης του Ελληνισμού που θα ξεπεράσουμε αυτή τη σταλινική βαρβαρότητα που μισεί την ίδια την Ανθρωπότητα.