Ο αληθινός στόχος μιας τεχνητής αλλαγής, δεν είναι να φέρει μια γνήσια αλλαγή, αλλά να σβήσει το παρελθόν, για να ξαναγράψει με τον δικό της τρόπο την ιστορία. Είναι μια απόπειρα ενάντια στο Χρόνο γιατί γι’ αυτή το παρόν πρέπει να είναι αιώνιο αφού είναι το μόνο πράγμα που ελέγχει. Σε αυτό το πλαίσιο, η ελπίδα χρησιμοποιείται ως εργαλείο προπαγάνδας. Βέβαια όλα αυτά θα ήταν αφαιρετικά αν δεν τα είχαμε ζήσει ήδη στην Ελλάδα. Τώρα όμως που έγινε αντιληπτή αυτή η προσέγγιση, η αντεπίθεση πρέπει να περάσει στο επόμενο στάδιο. Δηλαδή να προετοιμάσει το μέλλον. Οι προετοιμασίες για τα 100 χρόνια της επετείου της γενοκτονίας των Ποντίων έχουν αρχίσει ήδη, θ’ αφήσουμε να συνεχίσει την προπαγάνδα του ένα σύστημα που αμφισβητεί την έννοια της γενοκτονίας; Θα πρέπει με τη σειρά μας ν’ αναγνωρίσουμε και άλλες γενοκτονίες όπως αυτές των Ασσυρίων, των Τσιγγάνων κλπ, τι θα κάνουμε με άτομα που δεν πιστεύουν καν στην έννοια αυτή. Όταν βλέπουμε πόσο άγνωστο είναι το έργο του Lemkin που επινόησε την έννοια της γενοκτονίας και πόσο αδιάφοροι είναι οι περισσότεροι για τη βοήθεια του Wilson με ποιους θα συμμαχήσουμε θεσμικά για να περάσουμε προτάσεις στη Βουλή των Ελλήνων. Η τεχνητή αλλαγή θέλει το τέλος της για να περάσουμε στην παραγωγή του έργου για την προστασία των αθώων και της μνήμης τους.