Τα φώτα των πόλεων έλαμπαν
μέσα στη βαθιά νύχτα.
Ποιο από αυτά έβλεπε πια την ουσία.
Ήταν ένα νευρωνικό δίκτυο
που έπρεπε να ενεργοποιηθεί
για ν’ αρχίσει τους υπερλογισμούς
και να φανούν τα πρώτα αποτελέσματα.
Τα δεδομένα έμοιαζαν με πρώτους αριθμούς.
Φαίνονταν απομονωμένα
διότι δεν είχε αποδειχθεί ακόμα
η εικασία του Riemann.
Ποιος θα τολμούσε να κάνει τέτοια αναλογία
αν δεν ήξερε το θέμα της καινοτομίας
και της loglog φιλοσοφίας.
Η επιβολή των εμμονών της διαφοράς
δεν προκαλούσε καμία σύνθεση
αντιθέτως δημιουργούσε τριβές
ικανές να οδηγήσουν ακόμα
και σε πράξεις βαρβαρότητας.
Δεν θα ξεχνούσε ποτέ τον Lemkin.
Αυτοί που είχαν επιλέξει τις ασκήσεις
είχαν βρεθεί στην απομόνωση
ακόμα και χωρίς προβλήματα.
Οι άλλοι είχαν τόσες πολλές
και τόσο μεγάλες αντιπαραθέσεις
που δεν ήξεραν πια
τι σημαίνει ουσία.
Κι όμως η αλήθεια κρυβόταν
πίσω από την αμισεία.
Τότε ήρθε το άλλο νοητικό σοκ.
Η υψηλή φαντασία δεν είχε πάψει
να εξελίσσεται και να παράγει
την επόμενη πραγματικότητα.
Έτσι και μέσα στο αεροπλάνο
εκτός πλαισίου δίχως κουτιά
σκέφτηκε να ενεργοποιήσει
την ίδια του
την υψηλή του φαντασία
για να ξεπεράσει τα όρια
και να απελευθερωθεί
από τις ιστορικές συνθήκες.