Με τη σειρά
των δακτυλισμών
ένα ένα
βυθίζονταν
ανάμεσα
στα λευκά
για ν’ αγγίξουν
το μαύρο
που γυαλίζει
σαν πιάνο
που παίζει
δυναμικά
μια μαζούρκα
που ποτέ
δεν σταματά
πριν τελειώσουν
τα μέτρα
λόγω
του ρυθμού.