Δίχως την ανάγνωση και τη μελέτη του έργου του Lemkin
υπήρχε μια έλλειψη στον αγώνα.
Οι Χαμαιλέοντες το είχαν καταλάβει
όμως έπρεπε να το διαδώσουν.
Διότι δεν φαινόταν ακόμα τόσο ισχυρή
η συμβολή των αιωνόβιων γενοκτονιών
χάρη στην οποία είχε δημιουργήσει
την έννοια της γενοκτονίας.
Και οι λαοί που τις είχαν υποστεί
δεν ήξεραν ακόμα τι σήμαινε να είσαι
επιζώντας μιας αιωνόβιας γενοκτονίας.
Δεν συνειδητοποιούσαν ότι αποτελούσαν
παραδείγματα αντίστασης
μόνο και μόνο επειδή ζούσαν.
Για τους γενοκτόνους, η ζωή των θυμάτων
ήταν ήδη έγκλημα.
Για τους Δίκαιους, η ζωή των επιζώντων
ήταν πλέον αγώνας.
Κάθε επιζώντας ήταν απόδειξη
της αναποτελεσματικότητας των γενοκτόνων.
Δεν είχαν καταφέρει να κάνουν
μια τέλεια γενοκτονία.
Οι επιζώντες ήταν το ίχνος της ιστορίας
τα στίγματα του Χρόνου που δεν ξεχνούν
ακόμα και μέσα στις κοινωνίες της λήθης.
Σε αυτό έμοιαζαν με τους Χαμαιλέοντες
αφού αυτοί αποτελούσαν μνήμη μέλλοντος.