Όλη τη νύχτα είχε γράψει για την ιστορία του μέλλοντος.
Δεν ξαφνιάστηκε όμως από τις πρώτες ερωτήσεις της μικρής.
Εκείνη μόλις ξύπνησε για να μην τον ενοχλήσει
την ώρα που έγραφε αυτά που θα τον ρωτούσε
μπήκε στην κουζίνα για να δοκιμάσει να κάνει
τα πρώτα της κρουασάν.
Δεν ήξερε αν τα είχε πετύχει
κι επέστρεψε στο σαλόνι,
τον βρήκε καθισμένο πάνω στο γραφείο του.
Έσπρωξε τα μελάνια και τα φτερά του
για να σερβίρει τη δημιουργία της.
Της χαμογέλασε και μοιράστηκαν
αυτό το μικρό κομμάτι της ιστορίας.
Μετά δεν άργησαν οι ερωτήσεις.
Αναρωτιόταν πώς ήξερε τόσο καλά τόσο παλιές ιστορίες
και η βιωματική απάντηση δεν έλυσε τα ερωτήματά της.
Μίλησαν για τη συνέχεια του έργου
και της έδειξε άλλα βιβλία της βιβλιοθήκης
που περιέγραφαν ακόμα πιο παλιές ιστορίες
έτσι άρχισε να διαβάζει και τα πιο παράξενα κείμενα
γιατί κατάλαβε ότι μιλούσαν
για τις χορδές του Χρόνου που έπλεκαν τη ζωή του
που είχε αρχίσει πριν από αιώνες
για να ζήσει ελεύθερη η αθωότητα της.
Έτσι ζήσαν για να ζήσουν κι οι άλλοι καλύτερα.