Με τον ήλιο
των μεσονυχτίων
αρχίζεις
να βλέπεις
εκείνο
το φως
που γιορτάζει
όχι μόνο
την ύπαρξη σου
αλλά
αυτή
τη ζωή
που δίνεις
στον αγώνα
χωρίς
όρια
και ενδοιασμούς
στο πλάι
της πηγής
που σ’ αγκαλιάζει
για την επιστροφή
σαν να ήταν
σταυρός
στο λαιμό
που σε προστατεύει
και σε υπερστηρίζει
για την υπέρβαση
που κάνεις
από τότε
που νιώθεις
την Αγάπη
της Ανθρωπότητας.