Όλοι είχαν μάθει για τους γενοκτόνους λόγω της επινόησης
της λέξης γενοκτονία από τον Raphael Lemkin.
Σπάνιοι όμως ήταν αυτοί που μπορούσαν να κατανοήσουν
τη σημασία της χρονοκτονίας.
Οι χρονοκτόνοι ήταν ικανοί να μετατραπούν σε γενοκτόνους
όταν υπήρχε ανάγκη λόγω της βαρβαρότητας,
δεν ήταν όμως το μοναδικό πεδίο μάχης που είχαν.
Επειδή η θεμελιακή τους δράση ήταν ενάντια στο χρόνο,
για να αφανίσουν κάθε ίχνος εγκλήματος
μια από τις δράσεις τους
ήταν να σβήσουν την ιστορία,
είτε καίγοντας βιβλία και έγγραφα,
είτε γράφοντας πλαστά έγγραφα
που παρουσίαζαν στη συνέχεια
με τον πιο επίσημο τρόπο ως γνήσια
ενώπιον οποιασδήποτε υπηρεσίας.
Και μια από τις τεχνικές τους ήταν να καθορίσουν
ποιός θα κύρωνε την πειραματική τους προσπάθεια
για να είναι στη συνέχεια ο μόνος υπεύθυνος
αυτής της μη αναστρέψιμης κίνησης.
Και για να γίνει πράξη αυτό
επέλεγαν πάντα το πεδίο που ήταν ήδη
μερικώς στην κατοχή τους,
για να εξασφαλίσουν και το υποτίθεται δημοκρατικό του ύφος.
Η χρονοστρατηγική ήξερε καλά αυτήν την τεχνική,
επειδή την είχε δει να εφαρμόζεται πολλές φορές
ενάντια στην αθωότητα
και τώρα ήταν αποφασισμένη ν’ αντισταθεί με νύχια και με δόντια
σε αυτή τη νέα προσπάθεια,
διότι έβλεπε από πριν τις επιπτώσεις του μετά.
Άλλωστε η δομική ανάλυση είχε δείξει
πόσο απαράδεκτο ήταν σε επίπεδο στρατηγικής
επειδή θα αποτελούσε ένα πλήγμα
ενάντια στην ιστορία.
Υπήρχαν άρθρα που αναθεωρούσαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο
ολόκληρα κομμάτια ιστορίας
αλλά και του μέλλοντος
για να μην υπάρχει καμία δυνατότητα διόρθωσης.