Η κυβέρνηση μπορεί ν’ αλλάξει ακόμα και όνομα για να προσπαθήσει να περάσει για κάποια άλλη, αλλά όλοι ξέρουν ακόμα και ονομαστικά τι έχει κάνει ο καθένας και μάλιστα σε προσωπικό επίπεδο. Έτσι δεν υπάρχει δυνατότητα για άνοιγμα σε μεγαλύτερο φάσμα. Διότι οι άλλοι δεν είναι ηλίθιοι να καούν με αυτόν τον συνδυασμό και ειδικά σε αυτές τις συγκεκριμένες εκλογικές αναμετρήσεις όπου δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να ηρεμήσει η οργή του ελληνικού λαού. Διότι το έγκλημα που έγινε με το θέμα της Μακεδονίας αλλά και στο Μάτι, δεν πρόκειται να το ξεχάσει κανείς διότι και τα δύο μπήκαν βαθιά μέσα στην καρδιά μας και δεν πρόκειται να συγχωρέσουμε σε κανένα αυτό που έκανε ή δεν έκανε για αυτούς τους ανθρώπους που δεν γεννήθηκαν για να είναι θύματα μιας κυβέρνησης ασχετοσύνης. Κι όσον αφορά στη Μακεδονία όχι μόνο το θέμα δεν έχει λήξει, αλλά βλέπουμε όλο και περισσότερο ανθρώπους που θέλουν να ακυρωθεί το Προσύμφωνο των Πρεσπών. Κι όσοι λένε ότι δεν υπάρχουν Συμφωνίες που ακυρώνονται, ας εξετάσουν την ιστορία όσο δεν έχουν αλλάξει τα προγράμματα κι ας δουν τι έγινε με τη Συμφωνία του Αγίου Στεφάνου και τη Συμφωνία του Βερολίνου το 1878, τι έγινε με τη Συμφωνία των Σεβρών και με τη Συμφωνία της Λωζάννης το 1923 ακόμα και με τη Συμφωνία Ζυρίχη – Λονδίνο το 1960.