Οι χρονικές τέχνες, δηλαδή τα μαθηματικά και η στρατηγική είναι ικανές να παράγουν έργο για το μέλλον επειδή δεν ξεχνούν το παρελθόν. Τα μαθηματικά το κάνουν μέσω της εξέλιξης της τελειότητας και η στρατηγική μέσω της πολυκυκλικότητας της ιστορίας. Γι’ αυτό τον λόγο μοιάζουν τόσο πολύ με τις επιστήμες, αλλά η διαφορά κάνει τη διαφορά. Ως τέχνες είναι επαναστατικές διότι λειτουργούν σύνθετα με την πλάγια σκέψη, ενώ δεν είναι ριζοσπαστικές διότι βασίζονται θεμελιακά πάνω στην έννοια της συνέχειας και γι’ αυτό είναι συμβατές με την εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Τα μαθηματικά είναι ο πυρήνας της σκέψης και η στρατηγική, η πολιορκητική της σκέψης. Τα πρώτα ασχολούνται με το μέλλον της αλήθειας, η δεύτερη με τα σενάρια της αλήθειας. Κατά συνέπεια λειτουργούν συνδυαστικά στην υψηλή νοημοσύνη αλλά βέβαια και στις υπερδομές ως θεμέλια. Και επειδή είναι και οι δύο ικανές να διαχειριστούν τους αιώνες ως μονάδες έχουν ενσωματωθεί φυσιολογικά στην Χρονοστρατηγική για την επινόηση των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.