Η φανταστική Μαρία
μάς πήγε στον Θεόφιλο
για να έχουμε μαζί
ένα ανθρώπινο πρωινό
μέσα στη Νέα Υόρκη
και να συζητήσουμε
για τις αξίες της ζωής
πέρα του Ατλαντικού
χωρίς να ξεχάσουμε
τη μικρή πατρίδα
έτσι νιώσαμε την αγάπη της
προς τους ανθρώπους
που ανέθρεψε και αναθρέφει
αλλά και την ανθρωπιά της
για τους αγνώστους
που έβλεπε μόνο
για δεύτερη φορά
και έτσι σιγά σιγά
μάς άνοιξε το είναι της
και είδαμε ταυτόχρονα
τη ζωντανή μνήμη
της Ρένας Βλαχοπούλου
που ακόμα πονούσε
για την έλλειψη συνέχειας
του έργου της ζωής
με τη ζωή του έργου
και αποφασίσαμε μαζί
να βοηθήσουμε την ψυχή της.