Από το 1522 έως το 1912, τα Δωδεκάνησα είναι κατεχόμενα κι όμως κατάφεραν να απελευθερωθούν έμμεσα μέσω της νίκης των Ιταλών κατά της Τουρκίας. Το πρόβλημα είναι ότι οι κάτοικοι δεν ένιωσαν πραγματικά μια απελευθέρωση παρόλο που συμμετείχαν και αυτοί στον πόλεμο κατά των Τούρκων, και τα πράγματα χειροτέρεψαν δραματικά με το φασιστικό καθεστώς του Mussolini (1883-1945) που καταπιέζει επίσημα και θεσμικά τους Έλληνες. Έτσι η αλλαγή φάσης γίνεται μόνο μετά την Ανακωχή Cassibile το 1943. Από εκείνη τη στιγμή και μετά οι Έλληνες και οι Ιταλοί παλεύουν πλάι πλάι ενάντια στη βαρβαρότητα του ναζιστικού καθεστώτος έως το 1944 όπου έπαιξε ένα ρόλο καθοριστικό η μάχη της Λέρου. Όμως μετά ήρθε η σειρά των Βρετανών να διοικήσουν τα Δωδεκάνησα και αυτό προκάλεσε πολλά προβλήματα με τους Έλληνες που ήθελαν να ενωθούν με την Ελλάδα ενώ δεν το ήθελαν οι τουρκόφωνοι που τελικά συμμάχησαν με τους Βρετανούς. Τελικά η Μεγάλη Βρετανία αποφάσισε να μη δημιουργήσει ένα προτεκτοράτο ή ακόμα και ανεξάρτητο κράτος, έτσι η Ιταλία μπόρεσε να παραχωρήσει στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα μέσω της Συνθήκης Παρισίων το 1947.