Ακούστε, ακούστε, είπε η Κυρία.
Το αόρατο μπορεί να γίνει ορατό.
Μα πως; Είπαν οι μικροί μαθητές.
Το αόρατο είναι αυτό που δε βλέπουμε
επειδή δεν κοιτάζουμε στο σωστό μέρος.
Το αόρατο μπορεί να είναι
ακόμη και μπροστά στα μάτια μας.
Θέλει όμως σκέψη για να το δούμε
και έτσι το εντοπίζουμε
αλλιώς παραμένει αόρατο.
Και που πρέπει να κοιτάξουμε; Είπαν στη Κυρία.
Εκεί που είναι κομψότητα! Τους απάντησε.
Κοιτάξτε τα ελληνικά γράμματα …
Κοιτάζουν όλοι …
Ποιο σημείο αν χαθεί
θα σβήσει το γράμμα;
Κυρία είναι η μνήμη του γράμματος …
Να παιδιά μου. Και γι’ αυτό δεν πρέπει να χαθεί.
θα είμαστε υπεύθυνοι για τη μνήμη κάθε γράμματος
θα πάρουμε ο καθένας ένα.
Το αποφάσισαν και το έκαναν.
Μετά με την Κυρία οργάνωσαν
την αντίσταση των γραμμάτων
στη λήθη.
Ήταν πια έτοιμοι και το χάρηκε η Κυρία.