Κάθε παράξενος χαμαιλέων

Εντρυφούσε στη μνήμη

καθότι ήξερε ότι ήταν το μόνο μέσο

για να διασφαλισθεί ό,τι δεν έπρεπε να αφανισθεί.

Η ευφυΐα άδικα προσπαθούσε να είναι

το μέλλον της ανθρωπότητας,

αυτή η τελευταία είχε την ανάγκη ενός παρελθόντος

που δεν μπορούσε να της χαρίσει η ανάμνηση.

Η αντίσταση κατά της λήθης

δεν μπορούσε να επαρκεί για την εξέλιξη,

ήταν απαραίτητη και η θυσία

παράξενων χαμαιλεόντων.