Η σύνθεση της ιστορίας
αποδεικνύει
ότι τα όργανα
μπορούν
να μιλήσουν
για το παρελθόν
που δεν ξέχασε
ο συνθέτης
ακόμα
κι αν δεν το έζησε
με την μνημοσύνη του
αλλά
με την νοημοσύνη του
αφού κάθε αθώος
έζησε
μέσα του
τις τελευταίες
στιγμές
της απελευθέρωσης
των πεταλούδων.